Hemoroidy zwane są także guzkami krwawniczymi, krwawnicami lub nieprawidłowo – żylakami. Termin medyczny „hemoroidy” pochodzi z języka greckiego i jest połączeniem słów: haema – krew oraz rhoos – płynąć. Za osobę którą wprowadziła termin do nomenklatury medycznej uznaje się Hippokratesa.
W zależności od lokalizacji wyróżniamy hemoroidy wewnętrzne oraz zewnętrzne. Mówiąc o hemoroidach lub chorobie hemoroidalnej, najczęściej stosuje się skrót myślowy i odnosi się do hemoroidów wewnętrznych. To właśnie tych struktur najczęściej dotykają procesy patologiczne.
Hemoroidy wewnętrzne występują u każdego człowieka i są fizjologicznymi strukturami znajdującymi się w obrębie kanału odbytu, w odległości około 2 cm od brzegu odbytu. W warunkach prawidłowych, najczęściej występują trzy kolumny hemoroidalne rozmieszczone promieniście w obrębie kanału odbytu. Możliwe jest występowanie dodatkowych kolumn pomiędzy trzema podstawowymi.
Wraz z mięśniami zwieraczami wewnętrznym i zewnętrznym pełnią funkcję w procesach trzymania stolca i wypróżnień. Hemoroidy mają budowę jamistą, wewnątrz której występują połączenia tętniczo-żylne. Unaczynienie hemoroidów jest zmienne i pochodzić może od tętnic odbytniczych górnych (głównie), środkowych lub dolnych. Błona pokrywająca hemoroidy wewnętrzne nie jest unerwiona bólowo, stąd najczęściej w przypadkach patologii hemoroidów nie występują dolegliwości bólowe.
Hemoroidy obecne są także u innych zwierząt. Fizjologicznie odpowiedzialne są za trzymanie stolca w czasie ucieczki, co utrudnia wytropienie ich przez inne zwierzęta.
Zapamiętaj!
|
